دو سه روز پیش، کتاب برندسازی برای اشخاص نوشته دکتر اخلاصی را از کتابخانه‌ی دانشکده گرفتم و مشغول مطالعه‌ی آن شدم، اگر چه تا قبل از آن نه چیزی در موردش خوانده و نه شنیده بودم، اما طراحی و اسم کتاب آنقدر وسوسه برانگیز بود که این تصمیم را بگیرم. صرف‌نظر از کل کتاب که به نظرم چندان دلنشین و قابل تامل نیست، یک جمله از کتاب بود که علت نوشتن این پست است( وبسایت‌ها در واقع نهایت و غایت برندسازی هستند)  با وجود این‌که قبلا هم بر اساس گفته‌های محمدرضا شعبانعلی پستی در همین رابطه با عنوان وبلاگ‌نویسی و رابطه آن با برند شخصی نوشتم، اما این‌بار بیشتر به […]

مخاطب می‌فهمد، این بزرگترین، سخت‌ترین و در عین حال ارزشمند‌ترین درسی است که تاکنون از نوشتن گرفته‌ام. باور کنیم مخاطب می‌فهمد یا خواهد فهمید مخاطب دروغ‌هایمان را می‌فهمد می‌فهمد که داریم ادای آدم‌های فهمیده را در می‌آوریم می‌فهمد حرفی را که می‌زنیم باور نداریم زیبایی را می‌فهمد همانطور که زشتی را می‌فهمد که او را احمق فرض کرده‌ایم می‌فهمد که او را در نظر نگرفته‌ایم می‌فهمد که بی‌حوصله بودیم، خسته بوده‌ایم، غمگین بوده‌ایم می‌فهمد که آنقدر که می‌گوییم هم خوشبخت نیستیم می‌فهمد آنقدر که نشان می‌دهیم پر مشغله نیستیم می‌فهمد بیشتر از آنکه به او توجه کنیم به جیبمان توجه کرده‌ایم می‌فهمد آنقدر که می‌گوییم موفق نیستیم حرفهایی را که […]

بعضی حرف‌ها و نوشته‌ها هستند که دوست داری تو گوینده یا نویسنده‌ی آن‌ها باشی. نوشته‌هایی که حرف‌های تو هم هست. شاید به آنها فکر هم کرده باشی اما قدرت و سواد نوشتنش را نداشته‌ای، نوشته‌ی زیر از دوست خوبم نسرین سجادی هم یکی از این نوشته‌هاست. از او اجازه گرفتم و نوشته‌اش را اینجا بازنشر کردم. « نوشتن، آب روی آتش است. برای آدمهای خشمگین، برای آدمهای عصبانی، برای آدمهای اندوهگین، برای آنهایی که از خودشان دور شده اند، برای آدمهایی با قلبهای غبار گرفته. فکر می کنم نوشتن، نه یک مسکن موقت که یک روند درمان است. نوشتن به انسان فراموشکار، به انسان ناسپاس یادآوری می کند که چیزهای […]

ناصر ملک مطیعی‌عزیز را هم از دست دادیم. من هم یکی از علاقمندان پرشمار شخصیت و مردانگی و به طور کلی نقش‌هایش بودم اما در این نوشته نمی‌خواهم در مورد او صحبت کنم چه رضا شکرالهی عزیز در پستی با عنوان سنت پهلوانی به رسم ناصر ملک مطیعی با قلم زیبایش در مورد او نوشته است. امروز که داشتم از جلو دکه‌‌‌‌ی روزنامه فروشی رد می‌شدم، نگاهی به تیتر‌های روزنامه‌ها انداختم، به نظرم تیتر‌های جالبی بودند. حداقل مثل تیتر‌های خسته‌کننده و سئو شده‌ی سایت‌ها نبودند. گفتم شاید برای شما هم جالب باشند. « مرد » با تو تصویر شد (آرمان) پایان ممنوع التصویری ( آفتاب ) پایان کلاه مخملی (ابتکار) […]

مرحوم دکتر افشین یداللهی چند سال پیش جنبشی تحت عنوان ضد زرد را به منظور مبارزه با رواج فرهنگ سطحی‌نگری در برخورد با مسائل اجتماعی، عاطفی، هنری و .. راه انداخت. متن کامل بیانه‌ی ایشان را می‌توانید از اینجا مطالعه کنید. یداللهی اعتقاد داشت که به نظرم چنین رویکرد و جنبشی می‌تواند برای ارتقاء وبلاگ‌نویسی هم مفید واقع شود. قبلا در پستی تحت عنوان رفتار‌های یکسان در محیط‌های متفاوت از دوستی نوشتم که بدون اینکه نوشته‌ام را بخواند آن را لایک کرد رفتار‌های اینچنینی نمونه‌ی بارز رفتار‌های زرد به حساب می‌آید. از دیگر نمونه‌های رفتار زرد می‌توان به کامنت‌هایی که هیچگونه ارزشی نه برای نویسنده پست و نه برای خود فرد […]

اگر اکانتی در یکی از شبکه‌های اجتماعی دارید و فقط برای مدت کوتاهی در آن فعالیت کرده باشید، به احتمال زیاد دیده‌اید که دوستان و افراد مختلف را به شیوه‌ها و ترفند‌های مختلف به ما  و ما را به آنها معرفی می‌کند. درنتیجه هر کس این شانس را دارد که در شبکه‌ها اجتماعی دیده شود و اگر کمی تلاش کند مخاطبان خاص خودش را هم داشته باشد. حتی گاهی می‌بینیم با اینکه فعالیتی در شبکه‌های اجتماعی نداریم اما عده‌ای هستند که ما را دنبال می‌کنند. گاهی پیش خودم می‌گویم علت فراگیری شبکه‌های اجتماعی، همان‌طور که از اسم‌ آنها هم مشخص است، توانایی آنها در ایجاد شبکه و شبکه‌سازی بین افراد […]

مردم اغلب از من می‌پرسند اندازه پست‌ های وبلاگ یا مقالات خبرنامه چقدر باید باشد. پاسخ من همیشه به این صورت است “هر قدر که نیاز است” (جو پالیتزی) به نظر می‌رسد همه چیز بستگی به مخاطب دارد. اگر شما مخاطب خود را می‌شناسید و تنها هدف و دغدغه شما رضایت اوست. شاید یک پست ۱۵۰۰۰ کلمه‌ای هم مفید باشد. همچنین که یک پست ۳۰ کلمه‌ای. فقط کافیست مخاطب خود را به مرور زمان بشناسید و به فراخور نیازهای او طول مناسب را پیدا کنید. و فراموش نکنیم همانطور که پالیتزی هم در کتاب خود اشاره می‌کند بازاریابی محتوا خوب باعث می‌شود مخاطب بعد از آن به شیوه‌ی متفاوتی فکر […]

یکی از بهترین لذت‌ها و البته عادت‌های من، وبلاگ‌خوانی است. تقریبا روزی چندبار  فیدخوانم را چک می‌کنم تا مطلبی را از دست ندهم. ما معمولا در فضای دیجیتال کم تحمل و بی حوصله هستیم. ممکن است صد صفحه کتاب بخوانیم(اگر بخوانیم)، آن هم خط به خط، اما حاضر نیستیم یک پست ۱۰۰۰ کاراکتری را کامل و با دقت بخوانیم که البته خود من هم از این  قاعده مستثنی نیستم. وبلاگ خوانی برای من نوعی تمرین برای افزایش صبر و حوصله در فضای دیجیتال است. اگر چه هنوز از روی بعضی نوشته‌ها سرسری می‌گذرم اما روز به روز صبورتر می‌شوم. به همین دلیل به محض اینکه وبلاگ خوبی پیدا می‌کنم آن […]

اشتهار با برند شخصی تفاوت دارد جمله بالا را محمد‌رضا شعبانعلی در ابتدای صحبت‌های خود در بحث معماری برند شخصی مطرح کرد. به نظر من، همین یک جمله برای شناخت بحث برند شخصی کافی است. بقیه فرعیات است. اینکه بدانیم کسی که می‌خواهد برند شخصی داشته باشد. الزاما آدم مشهوری نیست. شاید تعداد مخاطبانش به ۲۰ نفر هم نرسند. اما نسبت به آن فرد شناخت دارند. شناختن به این معنا که مثلا منِ محمدصادق اسلمی امروز می‌خواهم برای خودم یک برند شخصی داشته باشم. مخاطبان من باید بدانند که من در چه وضعیتی چه عکس العملی نشان می‌دهم. چه حرفی میزنم. چه تصمیمی می‌گیرم. حتی اگر من را ندیده باشند. […]