مرحوم دکتر افشین یداللهی چند سال پیش جنبشی تحت عنوان ضد زرد را به منظور مبارزه با رواج فرهنگ سطحی‌نگری در برخورد با مسائل اجتماعی، عاطفی، هنری و .. راه انداخت.
متن کامل بیانه‌ی ایشان را می‌توانید از اینجا مطالعه کنید.
یداللهی اعتقاد داشت که
به نظرم چنین رویکرد و جنبشی می‌تواند برای ارتقاء وبلاگ‌نویسی هم مفید واقع شود. قبلا در پستی تحت عنوان رفتار‌های یکسان در محیط‌های متفاوت از دوستی نوشتم که بدون اینکه نوشته‌ام را بخواند آن را لایک کرد رفتار‌های اینچنینی نمونه‌ی بارز رفتار‌های زرد به حساب می‌آید.
از دیگر نمونه‌های رفتار زرد می‌توان به کامنت‌هایی که هیچگونه ارزشی نه برای نویسنده پست و نه برای خود فرد ایجاد نمی‌کند و یا به کلی بی ارتباط با موضوع نوشته است اشاره کرد. مثل، کامنت گذاشتن صرفا برای گرفتن بلک لینک، کامنت‌های تبلیغاتی
یا کامنت‌های با مضمون خیلی خوب بود، واقعا عالی بود، هیچکس مثل شما نمی‌فهمه، ما به آدمایی مثل شما نیاز داریم، اگه تو نبودی من چیکار می‌کردم، شما بهترینی و… چنین رفتارهایی اگر چه برای یک دل‌نوشته یا یک خاطره می‌تواند توجیه پذیر باشد اما در مورد نوشته‌های تخصصی نه تنها کمک کننده نیست بلکه ما با بازخورد‌های نادرست و احساسی خود باعث می‌شویم به مرور زمان نویسنده به جایی که هست اکتفا کند و تلاشی برای پیشرفت و بهبود خود انجام ندهد.
شاید بهتر باشد اگر مطلبی خواندیم و احساس کردیم نکته یا حرفی در مورد آن داریم که می‌تواند به بهتر شدن بحث کمک کند آن را بیان کنیم، حتی اگر مخالف حرف‌های نویسنده‌ی آن بود و اگر حرفی برای گفتن نداریم بهتر است حرفی نزنیم.
البته رفتار‌های زرد فقط مختص مخاطب نیست گاهی نویسندگان و وبلاگ‌نویسان نیز گرفتار آن می‌شوند. پست‌های بی‌محتوا اما با تیتر‌های جذاب، پاس دادن مخاطب از صفحه‌ای به صفحه‌ی دیگر برای افزایش زمان ماندن و کپی کردن بدون لینک دادن تنها نمونه‌هایی از رفتار‌های زرد نویسندگان است.
مسلما هر یک از ما چه به عنوان نویسنده و چه به عنوان مخاطب گاهی مرتکب چنین رفتارهایی شده‌ایم اما اگر به ارتقاء فرهنگ نویسندگی و وبلاگ نویسی فکر می‌کنیم بهتر است موضع خود را در برابر چنین رفتارهایی مشخص کنیم.
من از امروز به بعد سعی می‌کنم چنین رفتارهایی را با برچسب #ضد زرد نمایش دهم.
