کسانی که با صنعت چاپ، صفحه ‌آرایی یا طراحی سایت آشنایی دارند به احتمال زیاد با لورم ایپسوم ( طرح‌نما ) هم آشنا هستند. لورم ایپسوم متنی بی معنی است که معمولا در طراحی اولیه برای نمایش چگونگی قرار گیری متن، تعیین جایگاه، اندازه و نوع فونت مورد استفاده قرار می‌گیرد تا شمایی کلی از طرح پایانی حاصل شود. سایت لورم ساز وقتی به متن‌های این‌چنینی نگاه می‌کنید، متوجه می‌شوید که تمام کلمات از نظر املایی درست‌اند اما اشتباه در کنار هم قرار گرفته‌اند. یعنی در سطح کلمات همه چیز درست و مفهوم است اما وقتی در سطح بزرگتر یعنی به جمله‌ها و پاراگراف‌ها نگاه می‌کنیم نامفهوم می‌شوند. نمونه‌ای از […]

مخاطب می‌فهمد، این بزرگترین، سخت‌ترین و در عین حال ارزشمند‌ترین درسی است که تاکنون از نوشتن گرفته‌ام. باور کنیم مخاطب می‌فهمد یا خواهد فهمید مخاطب دروغ‌هایمان را می‌فهمد می‌فهمد که داریم ادای آدم‌های فهمیده را در می‌آوریم می‌فهمد حرفی را که می‌زنیم باور نداریم زیبایی را می‌فهمد همانطور که زشتی را می‌فهمد که او را احمق فرض کرده‌ایم می‌فهمد که او را در نظر نگرفته‌ایم می‌فهمد که بی‌حوصله بودیم، خسته بوده‌ایم، غمگین بوده‌ایم می‌فهمد که آنقدر که می‌گوییم هم خوشبخت نیستیم می‌فهمد آنقدر که نشان می‌دهیم پر مشغله نیستیم می‌فهمد بیشتر از آنکه به او توجه کنیم به جیبمان توجه کرده‌ایم می‌فهمد آنقدر که می‌گوییم موفق نیستیم حرفهایی را که […]

بعضی حرف‌ها و نوشته‌ها هستند که دوست داری تو گوینده یا نویسنده‌ی آن‌ها باشی. نوشته‌هایی که حرف‌های تو هم هست. شاید به آنها فکر هم کرده باشی اما قدرت و سواد نوشتنش را نداشته‌ای، نوشته‌ی زیر از دوست خوبم نسرین سجادی هم یکی از این نوشته‌هاست. از او اجازه گرفتم و نوشته‌اش را اینجا بازنشر کردم. « نوشتن، آب روی آتش است. برای آدمهای خشمگین، برای آدمهای عصبانی، برای آدمهای اندوهگین، برای آنهایی که از خودشان دور شده اند، برای آدمهایی با قلبهای غبار گرفته. فکر می کنم نوشتن، نه یک مسکن موقت که یک روند درمان است. نوشتن به انسان فراموشکار، به انسان ناسپاس یادآوری می کند که چیزهای […]

مرحوم دکتر افشین یداللهی چند سال پیش جنبشی تحت عنوان ضد زرد را به منظور مبارزه با رواج فرهنگ سطحی‌نگری در برخورد با مسائل اجتماعی، عاطفی، هنری و .. راه انداخت. متن کامل بیانه‌ی ایشان را می‌توانید از اینجا مطالعه کنید. یداللهی اعتقاد داشت که به نظرم چنین رویکرد و جنبشی می‌تواند برای ارتقاء وبلاگ‌نویسی هم مفید واقع شود. قبلا در پستی تحت عنوان رفتار‌های یکسان در محیط‌های متفاوت از دوستی نوشتم که بدون اینکه نوشته‌ام را بخواند آن را لایک کرد رفتار‌های اینچنینی نمونه‌ی بارز رفتار‌های زرد به حساب می‌آید. از دیگر نمونه‌های رفتار زرد می‌توان به کامنت‌هایی که هیچگونه ارزشی نه برای نویسنده پست و نه برای خود فرد […]

اگر اکانتی در یکی از شبکه‌های اجتماعی دارید و فقط برای مدت کوتاهی در آن فعالیت کرده باشید، به احتمال زیاد دیده‌اید که دوستان و افراد مختلف را به شیوه‌ها و ترفند‌های مختلف به ما  و ما را به آنها معرفی می‌کند. درنتیجه هر کس این شانس را دارد که در شبکه‌ها اجتماعی دیده شود و اگر کمی تلاش کند مخاطبان خاص خودش را هم داشته باشد. حتی گاهی می‌بینیم با اینکه فعالیتی در شبکه‌های اجتماعی نداریم اما عده‌ای هستند که ما را دنبال می‌کنند. گاهی پیش خودم می‌گویم علت فراگیری شبکه‌های اجتماعی، همان‌طور که از اسم‌ آنها هم مشخص است، توانایی آنها در ایجاد شبکه و شبکه‌سازی بین افراد […]

یکی از بهترین لذت‌ها و البته عادت‌های من، وبلاگ‌خوانی است. تقریبا روزی چندبار  فیدخوانم را چک می‌کنم تا مطلبی را از دست ندهم. ما معمولا در فضای دیجیتال کم تحمل و بی حوصله هستیم. ممکن است صد صفحه کتاب بخوانیم(اگر بخوانیم)، آن هم خط به خط، اما حاضر نیستیم یک پست ۱۰۰۰ کاراکتری را کامل و با دقت بخوانیم که البته خود من هم از این  قاعده مستثنی نیستم. وبلاگ خوانی برای من نوعی تمرین برای افزایش صبر و حوصله در فضای دیجیتال است. اگر چه هنوز از روی بعضی نوشته‌ها سرسری می‌گذرم اما روز به روز صبورتر می‌شوم. به همین دلیل به محض اینکه وبلاگ خوبی پیدا می‌کنم آن […]

اشتهار با برند شخصی تفاوت دارد جمله بالا را محمد‌رضا شعبانعلی در ابتدای صحبت‌های خود در بحث معماری برند شخصی مطرح کرد. به نظر من، همین یک جمله برای شناخت بحث برند شخصی کافی است. بقیه فرعیات است. اینکه بدانیم کسی که می‌خواهد برند شخصی داشته باشد. الزاما آدم مشهوری نیست. شاید تعداد مخاطبانش به ۲۰ نفر هم نرسند. اما نسبت به آن فرد شناخت دارند. شناختن به این معنا که مثلا منِ محمدصادق اسلمی امروز می‌خواهم برای خودم یک برند شخصی داشته باشم. مخاطبان من باید بدانند که من در چه وضعیتی چه عکس العملی نشان می‌دهم. چه حرفی میزنم. چه تصمیمی می‌گیرم. حتی اگر من را ندیده باشند. […]