به دوستم گفتم میدونی من رپ میخونم؟ یه نگاه کرد و لبخند زد ( یعنی چرت نگو بابا)، گفتم جدی میگم من عاشق رپم. یکم براش خوندم داشت شاخ درمیاورد، آخه مدل دوستیمون جوری بود که فکر میکردیم حرف نگفته نداریم.
الان داشتم به این فکر میکردم که چرا هیچوقت در موردش حرف نزدم؟ چرا اینجا چیزی در موردش ننوشتم؟ چرا در مورد همهچیز حتی چیزهایی که فقط یکبار باهاش تعامل داشتم نوشتم اما در مورد رپ و راک نه
در صورتی که هیچ چیز نمیتونه منو توی خیابون میخکوب کنه جز کسی که یه گیتار الکتریک دستش گرفته و داره یه آهنگ از پینک فلوید میزنه. یا اینکه شعرهای کمی حفظم اما بیشتر آهنگهای هیچکس (خواننده رپ) رو سالهاست که از برم و بعیده در طول روز زمزمه نکنم.
چی باعث میشه که خیلی از وقتا بخوام یه چهره شسته رفته از خودم نشون بدم در صورتی که من عاشق آدمهای هنجار شکنم. شریعتی رو میخونم و بعدش هیچکس رو گوش میدم، ویلدورانت میخونم و بعدش ویدئوهای مایک تایسون (بوکسور) تماشا میکنم، شجریان گوش میدم و بعدش پینک فلوید و…
شاید توی نگاه اول نشه ربط اینها رو تشخیص داد (البته اگر نیاز به ربط باشه) اما احساس میکنم همهی اینها به نوعی توی کار خودشون بهترین بودن یا میلههای زندان هنجارهای جامعه رو شکستن
همونطور که شجریان رو یه هنرمند میدونم یه رپر خوب رو هم هنرمند میدونم البته خیلیا میگن کسی که توی آهنگش فحش میده هنرمند نیست، اما جواب من اینه که فحش هم قسمتی از زندگی ما رو تشکیل میده و اتفاقا گاهی نیازه و باید. درست مثل یه فیلم خارجی که هم گاهی فحش توشه و هم موقع خواب با لباس راحتی و باز هستن نه مثل فیلمهای ایرانی که با مانتو و روسری
در کل میخواستم بگم که گنده لات شهر رو ترجیح میدم به یه هنرمند زپرتی
چند روز گذشته به آهنگ اصالت یاس گوش میدم. امیدوارم وقت کنید و گوش بدید. حداقل بخش آخرش رو.
به قول یاس اصالت مرد
شت!
چقد دقیق و مفصل بود کامنتت زینب!
خیلی اتفاقی و بی ربط وارد سایت شما شدم هموطن گرامی و بعد از خوندن همین چند سطر بالا تصمیم به ترکش گرفتم . در ارتباط با مطلب هم حرفی نیست ، صد البته که طبقه متوسط به لحاظ سفاهت در مرتبه اعجاب انگیز و بسیار بالایی نسبت به طبقات بالا دست و پایین دست خودش قرار داره .
پینک فلوید شعار زده و شریعتی مغلطه کار هم دو نمونه از علاقمندی هایش در ایران .
امیدوارم فرصت گوش دادن و خواندن آثار بهتری پیدا کنید :
پیشنهاد من به شما برای شنیدن :
RAJAZ BY CAMEL
OUT OF TIME BY R.E.M
THE CRIMSON IDOL BY W.A.S.P
SYMBOLIC BY DEATH
STORM OF THE LIGHT’S BANE BY DISSETION
پیشنهاد من به شما برای خواندن :
خواندن هر متنی به جز مغالطات و مهملات جناب شریعتی .
برقرار باشید .
قصدم دفاع از پینک فلوید و شریعتی نیست اما به نظرم سفاهت اینه است که فردی مثل شما مدل ذهنی داشته باشه که نتونه برای پینک فلوید جایی در موسیقی و برای شریعتی جایی در ادبیات تعریف کنه و مردم رو به سه دسته پایین بالا و متوسط تقسیم کنه.
به نظرم اگر طبقهبندی وجود داشت که از نظر من نداره شما قطعا از نظر شعور و طرز فکر در طبقات منفی بودید. رفتار شما دقیقا مصداق بارز کاری است که دیکتاتورها انجام میدهند یعنی به رسمیت نشناختن تفاوتها و علایق.
در ضمن اینجا یک وبلاگ شخصی است و اگر دیده باشید در بالای بلاگ هم نوشته شده. پیشنهاد من این است که هر جایی و به هر شکلی دهان باز نکنید و اگر حرفی برای گفتن دارید که بعید میدانم در صفحه شخصی خودتان بنویسید.
اولین بار بود از این که کسی من را هموطن خطاب کرد سرافکنده شدم.
دقیقا همین طوره. زندگی و شخصیت یک انسان خیلی متفاوته. اونقدر متفاوت که گاهی قرار گرفتن این همه جنبه در کنار هم برای خود آدم هم عجیب میشه
با اون بخش نوشته تون که گفتید مثل یه فیلم خارجی پر از لحظه های واقعی خیلی موافقم
منتها در فرهنگ ما دقیقا برعکسه
میخوایم نشون بدیم که خوبیم
بی هیچ کم و کاستی
و حتی کسی رو که واقعیت رو نشون میده رو طرد می کنیم تا مجبور بخش هایی از وجودش رو پنهان کنه
و این میشه نتیجه ش یه جامعه دو رو
پاینده باشید
سلام آقای اسلمی عزیز
هر کسی برای خودش دنیایی داره که از روزهای ابتدایی عمرش (البته از روزی که به یاد داره و در خاطرش مونده!) دَرِ اون رو بسته و هیچ کسی رو به اون دنیا راه نداده! علت این که خیلی ها به اون دنیای خصوصی و شخصی طرف راه پیدا نکردند، ممکنه غیر قابل طرح، چاپ یا نمایش بودن بعضی موضوعاتش باشه.
و ممکنه هیچ نکتۀ خلاف مقررات شرع یا عرف جامعه نداشته باشه، اما صاحب اون دنیا ابدا مایل نباشه، این جنبه از شخصیتش رو برای کسی آشکار کنه. اما در این بین بعضی ها دوست دارند این وجه از شخصیت شون رو حتی اگر در تضاد با هنجارهای جامعه باشه یا به نشانۀ نوعی اعتراض یا دلیل دیگه، برای همه آشکار کنند و در برابر نگاه پرسشگر بعضی اطرافیان متعجب و شگفت زده، اون رو یک جزء واقعی از وجودشون قلمداد کرده و ازش دفاع می کنند.
به نظرم اگر به هنجارهای جامعه (شرعی و عرفی) بی توجهی و توهین نباشه، اجازه داریم برای کسانی که دوست داریم، مطالبمون رو مطرح کنیم و هر کسی در این زمینه به سلیقۀ خودش رفتار می کنه. اما من زیاد با هنجارشکنی موافق نیستم.
از لطفتون برای سر زدن به سایتم بسیار ممنونم. حق نگهدارتون!
من با نظر شما موافقم که فحشمجزئی از زندگی ماست اما به نظر من باید در خواندن تا اونجا که امکانش هست رعایت ادب انجام بشه و اینکه در لایه های زیرین جامعه خیلی مسائل رخ میده اما مناسب نباشه در سطح جامعه به صورت وسیع بیان بشه و موسیقی یه سخن و یا حرف در یک مجلس خصوصی نیست بلکه مثل یک ویترین میمونه
در غیر اینصورت این نوع موسیقی مناسب گوش دادن به همراه خانواده نیست و شاید یک دلیلش اینکه خیلی ازادی ندارن رپر ها و فقط مورد توجه یک قشر خاص قرار گرفته بخاطر عدم رعایت همین مساله هستش