نمی‌دانم شما هم به آنی دالتون آشنا هستید یا نه. آنی دختری است که وبلاگ یاداشت‌های یک دختر ترشیده را می‌نویسد. او سالها وبلاگ نویسی می‌کرده و می‌کند. اگر چه من به صورت خیلی اتفاقی و همین اواخر با او آشنا شدم اما از کامنت‌ها و صفحاتی که از او در وب وجود دارد پیداست که سال‌ها پیش به اندازه‌ی یکی از همین رسانه‌های ملی مخاطب داشته است. نوشته‌های او در عین زلالی طنز تلخی را هم در خود دارد. بعید می‌دانم که یکی از نوشته‌هایش را بخوانید و ترغیب به خواندن بقیه آنها نشوید. اگر چه آنی این روز‌ها کم می‌نویسد (یکی دو پست در ماه) اما من یکی […]

بعضی حرف‌ها و نوشته‌ها هستند که دوست داری تو گوینده یا نویسنده‌ی آن‌ها باشی. نوشته‌هایی که حرف‌های تو هم هست. شاید به آنها فکر هم کرده باشی اما قدرت و سواد نوشتنش را نداشته‌ای، نوشته‌ی زیر از دوست خوبم نسرین سجادی هم یکی از این نوشته‌هاست. از او اجازه گرفتم و نوشته‌اش را اینجا بازنشر کردم. « نوشتن، آب روی آتش است. برای آدمهای خشمگین، برای آدمهای عصبانی، برای آدمهای اندوهگین، برای آنهایی که از خودشان دور شده اند، برای آدمهایی با قلبهای غبار گرفته. فکر می کنم نوشتن، نه یک مسکن موقت که یک روند درمان است. نوشتن به انسان فراموشکار، به انسان ناسپاس یادآوری می کند که چیزهای […]

از نظر من مراحلی که یک نویسنده طی می‌کند تا به بلوغ نویسندگی برسد شامل چهار مرحله است. ۱. حرف‌های ساده را سخت بیان می‌کند. ۲. حرف‌های ساده را ساده بیان‌ می‌کند. ۳. حرف‌های سخت را سخت بیان می‌کند. ۴. حرف‌های سخت را ساده بیان می‌کند.  

بدون شک نوشتن یکی از بزرگترین علاقه‌مندی‌های من در زندگی است .مهارتی که باعث شده همیشه به دیگرانی که آن را داشته‌اند حسادت کنم و به این که چرا نمی‌توانم مانند آنها بنویسم غبطه خورم. ضعف در آن و درعین حال علاقه‌ای که به این مهارت دارم باعث شد تا اینجا را راه‌اندازی کنم. یادگیری و تقویت این مهارت و یا بهتر بگویم پاسخ به آرزوی چندین ساله‌ام از مهمترین اولویت‌های من در ایجاد این وبلاگ است.‌ در اینجا موضوعاتی که دغدغه‌هایم را تشکیل می‌دهند را بیان میکنم. و چند سطری خوب یا بد، درست یا غلط درباره‌اش توضیح می‌دهم.تا ضمن جواب دادن به دغدغه‌هایم ،برای عملی کردن آرزویم که […]