شوپنهاور در مقدمه‌ی عقل معاش جمله‌ی زیبایی از ولتر نقل می‌کند که البته من آن را در کتاب تاریخ فلسفه ویل‌ دورانت خواندم. اولین چیزی که بعد از خواندن این جمله به ذهنم رسید تاثیر‌گذاری اندک ما بر افراد و محیط اطرافمان بود. ابتدا فکر می‌کنیم که به دنیا آمده‌ایم تا دنیا را عوض کنیم، کمی که جلوتر می‌رویم می‌بینیم در حد کشورمان هم کافی است، به شهرمان قانع می‌شویم، اما در آخر می‌بینیم از تغییر و تاثیر‌گذاری روی نزدیکترین افراد به خودمان مثل خانواده هم عاجز هستیم و گاهی حتی از تغییر و بهبود خودمان هم از همین رو است که به نظرم تاثیر‌گذاری ما بر هستی آنقدر کم […]