گاهی برای زندگی بهتر و پیشرفت باید گذشته‌ات را به دست فراموشی بسپاری اما، فرار از گذشته و فراموش کردن آن چندان ساده نیست. نه به خاطر بزرگی و تلخی بسیار آن، بلکه به خاطر افرادی است که گذشته‌ را هر روز و هر لحظه به تو یادآوری می‌کنند.

خانواده، دوستان و آشنایان، کسانی هستند که همچون غل و زنجیر به پا و دست و گردن تو خواهند بود. غل و زنجیری از جنس گذشته که ادامه‌ی مسیر را برایت سختتر و دشوارتر می‌کند، تا جایی که آنقدر بی انگیزه می‌شوی که گاهی ترجیح می‌دهی همان مسیر گذشته را ادامه دهی.

آنها هرگز و یا خیلی دیر باور می‌کنند که انسان موجودی است که می‌تواند تغییر، و به نحو دیگری رفتار و زندگی کند.

ای کاش ما فقط امروزمان بودیم و قضاوت و دیدی که نسبت به ما دارند نه بر اساس گذشته‌مان بلکه بر اساس اعمال امروزمان بود. اما خوب یا بد ما بر اساس کل زندگی قضاوت خواهیم شد.  و اینطور است که گاهی برای فرار از گذشته‌ای که دوستش نداریم مجبور به قطع ارتباط با کسانی خواهیم شد که دوستشان داریم.

+4