حدود یکماه پیش برای شغل تولید کننده محتوا، به یک کسب و کار که در زمینه تجهیزات کوهنوردی فعالیت میکرد سر زدم. از آنجا که کار به صورت دورکاری بود و نیاز به حضور در شرکت نبود علاقمند شدم بیشتر در مورد آن بدانم.
مدیر فنی آنجا گفت که کار به این صورت است که روزانه باید ۲۰ پست تولید کنید. هر کدام از آنها باید حداقل ۳۰۰ کلمه باشد تا گوگل آن را ایندکس کند. شیوهی کار هم خیلی راحت است، از سایت مرجع نوشته را ترنسلیت و در سایت ما کپی میکنید.
به او گفتم یعنی هیچ نظارتی بر پستها نیست. گفت نه، همین که چراغ سئو، نارنجی یا سبز شود یعنی کار را درست انجام دادهاید!
منتظر بودم که ببینم به ازای هر پست چقدر پول میدهند. خوشبختانه بدون این که بپرسم، خودش گفت: و به ازای هر پست شما دو هزار تومان پول دریافت میکنید. هر چه با خودم کلنجار رفتم نتوانستم قبول کنم که یک تولید کننده محتوا با این مقدار پول واقعا چیزی تولید کند حتی در حد یک ترجمه درست.
به مدیر گفتم اگر امکانش باشد سایت شما را نگاه کنم و سپس به شما خبر دهم. ایشان هم قبول کرد و خدافظی کردیم.
وقتی برگشتم قبل از این که لباسهایم را عوض کنم نگاهی به سایت کردم. صفحه اول سایت یک کوله کوهنوردی بود که انصافا خیلی شیک و زیبا بود. کلیک کردم تا توضیحات را بخوانم. در ۳۰۰ کلمه حدود ۳۰ تا ۴۰ غلط املایی وجود داشت. و آنقدر جملات گنگ و نامفهوم بود که پیش خودم گفتم اگر من قصد خرید این محصول را هم داشتم با این توضیحات غیر ممکن است آن را بخرم.
نمیدانم این شرکت که البته خود را استارتآپ مینامید تا کی با این وضعیت دوام میآورد. اما به اعتقاد من شاید یک پست ۴۰ هزارتومانی که واقعا برای آن وقت گذاشته باشند، و معیار به جای سبز یا نارنجی بودن چراغ سئو، ارزشمند بودن برای مخاطب باشد، به مراتب بهتر از بیست پست ۲ هزار تومانی بیکیفیت برای این شرکت باشد.
دوستی دارم که در یک شرکت گردشکری به عنوان تولید کننده محتوا مشغول به کار است. توضیحات او از شهرهای مختلف، بر اساس داستانها و خاطرههایی است که از دوستانش در آن شهر شنیده است. و در پایان اسم همان دوست یا دوستان را به عنوان بزرگان آن شهر مینویسد. (عین واقعیت است) و وقتی که دور هم جمع میشوند اینها را تعریف میکند و میخندند.
این وضعیت تولید محتوا در کشور ماست.
به نظرم خواندن مقالههای معضلی به نام تولید محتوا برای کسب و کارهای آنلاین و استراتژی تولید محتوا از نوع “ترجمه کن و بنداز”که به همین موضوع پرداختهاند خالی از لطف نباشد.