قبلا در پست همینگوی و محتوای همیشه سبز کمی در مورد محتوای سبز صحبت کردم. آنجا گفتم که همینگوی قصد داشت با حذف عنصر زمانی اثری خلق کند که همیشه خواندنی باشد.
در این پست قصد دارم تا به یک نکته کوچک و البته فراموش شده که کمک می‌کند محتوای ما سبز بماند اشاره کنم.
بحث را با یک سوال شروع می‌کنم
آیا برای شما هم پیش آمده که با دیدن تاریخ انتشار یک مطلب در وب، از خواندن آن به این علت که قدیمی است صرف‌نظر کنید؟
همه ما کمابیش با چنین خطای مواجه شده‌ایم. مثلا اگر در جستجو‌های خود به مطلبی که زمان انتشار آن برای ۱۰ سال پیش است برسیم. ناخودآگاه در برابر آن جبهه می‌گیریم و همین برچسب قدیمی بودن باعث می‌شود که آن مطلب را مفید ارزیابی نکنیم. حتی اگر چنین خطای را مرتکب نشویم آن حسی که از خواندن یک مطلب جدید تجربه می‌کنیم را نخواهیم داشت.
به همین علت اگر محتوایی تولید می‌کنید که از جنس خبر نیست و تاریخ انقضا ندارد یعنی مربوط به یک زمان و یک دوره مشخص نیست. شاید بهتر باشد برای آن تاریخ انتشار مشخص نکنید.
تاریخ دقیق انتشار اگر چه برای سایت‌های خبری یک مزیت اساسی به شمار می‌رود. اما استفاده از آن حداقل از نگاه من برای یک وبلاگ تخصصی و یا یک سایت آموزشی چندان قابل دفاع نیست.
شما با تاریخ‌دار کردن محتوا عملا بعد از چندین سال اثرگذاری و تاثیر آن را با دستان خود از بین می‌برید. مگر اینکه محتوا را بازنشر کنید که این در مورد تمام پست‌ها غیر ممکن است.
اگر هم نویسنده‌ای هستید که منظم می‌نویسید و دوست دارید مخاطب نیز متوجه این موضوع شود اما در عین حال از معدوم شدن محتوا پس از چند سال هم جلوگیری کنید. بهتر است در تاریخ گذاری تنها به روز و ماه اکتفا کنید و سال را ذکر نکنید.
پی‌نوشت۱: بیشتر سایت‌هایی (چه آموزشی چه خبری) که بررسی کردم از تاریخ کامل در پست‌های خود استفاده کرده بودند.
پی‌نوشت۲: حین جستجوهایم برای اینکه بفهمم آیا کسی در مورد این موضوع چیزی نوشته یا نه به یک سایت انگلیسی خوب رسیدم . در ضمن به نظرم این سایت برای وبلاگ‌نویسان منبع ارزشمندی باشه.
