چه شباهت عجیبی است بین دنیای کلمات و دنیای دوستیها، به طوری که میتوان گفت هر دوست مانند کلمهای است.
بعضی از دوستها سادهاند و معنای سادهای هم دارند.
بعضی دیگر سهل ممتنعاند، سادهاند اما نمیتوانی معنایشان کنی.
بعضی دیگر سخت بیان میشوند اما معنای سادهای دارند.
بعضیهاشان در ذهن میمانند و برای همیشه ماندگار میشوند.
بعضیها فراراند و فراموش میشوند.
بعضیها عامیانهاند، بعضیها رسمی.
بعضیها هم مثل حرف ربطاند. پر کاربرد و مفید.
بعضیها خود به تنهایی یک جملهاند.
بعضیها کوتاه، بعضیها بلند.
بعضیها اصیل، بعضیها از زبان دیگر.
بعضیها فعل هستند و جملهات را پایان میدهند.
بعضی دیگر اسماند و جملهات را آغاز میکنند.
بعضیها پرکاربرد، بعضیها کم کاربرد.
معنای بعضی را از بچگی میدانستی، معنای بعضی را در بزرگ سالی میفهمی.
بعضی بیمعنی، بعضی بامعنی.
بعضی دیگر اصلا ایهام دارند.
بعضی متناسب، بعضی نامتناسب.
بعضیها نیز بر حسب مکانی که قرار میگیرند معنای متفاوتی میدهند.
بعضی منسوخ شده. بعضیها جدید.
آنچه مسلم است این است که هیچ دوستی مانند هیچ کلمهای کامل نیست.
خواه بخواهیم یا نه متن زندگی، ترکیبی است از تمام این دوستیها. بعضی از آنها را باید پاک کرد و با کلمهای دیگر جایگزین کرد. بعضیها به طور طبیعی منسوخ میشوند. بعضیها را اگر پاک کنی، هیچ کلمهی جایگزینی برایش پیدا نمیشود و جای خالیش تا لحظهی مرگ باقی خواهد ماند. بعضیهای دیگر همیشه بودهاند و هستند و خواهند بود.
اما در این میان هنرمند کسی است که بداند. در هر زمان به کدام کلمه دل ببندد و از کام دل ببرد.
سلامممم.بسسسسییییار زیبا بووود.میتونم اجازه بگیرم و کپی کنم این نوشته رو با ذکر نامتون….
سلام فاطمه. امیدوارم حالت خوب باشه
مشکلی نیست.
چقدر قشنگ این پست رو نوشتی، حیف تو دستۀ چرندیات باشه
امیر جان من معمولا نوشتههایی رو که بیشتر از بقیه دوس دارم در دسته چرندیات بایگانی میکنم. یه جورایی میخوام به کسی که خوانندهی این مطلب هست بفهمون که حرفهای بی ارزشی هستن. ولی برای خودم واقعا دوس داشتنی هستن. چرند بهترین کلمهای بود که برای حرفای بی ارزش دوس داشتنی پیدا کردم 😉